Sucha zabudowa wnętrz
Mianem suchej zabudowy określa się wszystkie metody wykończenia wnętrz, które nie wymagają użycia tzw. wody zarobowej – niezbędnej w procesach wiązania tradycyjnych materiałów budowlanych, np. betonu, tynku gipsowego lub cementowo -wapiennego, szlichty itp.
Materiały w systemach suchej zabudowy mocowane są mechanicznie. Oznacza to wszelkie materiały mocowane mechanicznie lub za pomocą kleju, a służące do pokrywania (zasłaniania) elementów konstrukcyjnych budynku, ewentualnie budowy np. ścianek działowych, przepierzeń, sufitów podwieszonych.
Dawniej głównym materiałem stosowanym do suchej zabudowy były deski, następnie różnego rodzaju płyty drewnopochodne, np. pilśniowe, paździerzowe, wiórowe i oczywiście sklejki. Obecnie zwykle stosuje się płyty gipsowo-kartonowe i gipsowo-włóknowe, ale także wyroby z tworzyw sztucznych np. panele z PVC, wyroby z wełny mineralnej, styropianu, gipsu, szkła itp.
Sucha zabudowa to nowoczesne, lekkie technologie budowlane, wykorzystywane przede wszystkim do wykańczania wnętrz.
Elementy suchej zabudowy to:
- płyty gipsowo – kartonowe
- płyty gipsowo – włóknowe
- płyty cementowe montowane na ruszcie z metalowych profili lub na konstrukcji drewnianej
W systemach suchej zabudowy wykonywane są:
- ściany działowe
- sufity podwieszane
- suche podłogi
- zabudowy poddaszy
- obudowy pionów instalacyjnych i kanałów kablowych
- a nawet elewacje budynków
Szczególne zalety suchej zabudowy to:
- lekka konstrukcja
- szybkość montażu
- wysokie parametry termoizolacyjne
- wysokie parametry ogniochronne
- wysokie parametry akustyczne
- walory użytkowe pomieszczeń
- oraz duża swoboda w aranżacji wnętrz
Systemy suchej zabudowy znajdują współcześnie szerokie zastosowanie w rozmaitych obiektach budowlanych w:
- hotelach
- centrach handlowych
- obiektach biurowych
- obiektach sportowych
- budownictwie mieszkaniowym
