Historia

Tradycje Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Poznaniu sięgają 1931 roku. Pracownicy Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego oraz pracownicy i działacze Izby Rzemieślniczej w Poznaniu i Bydgoszczy postanowili utworzyć Instytut, którego celem byłoby podniesienie ogólnego poziomu gospodarczego wielkopolskiego rzemiosła. Miał to być jeden ze środków przeciwstawienia się kryzysowi ekonomicznemu, który od 1929 roku wpływał na spauperyzowanie drobnej wytwórczości. Poza tym rzemieślnik polski, posługujący się bardzo często przestarzałymi środkami produkcji i rzadko korzystający z najnowszych zdobyczy postępu technicznego, często nie dorównywał jakością produkcji dużym zakładom przemysłowym.

Myśl powołania Instytutu znalazła poparcie u wielu działaczy rzemieślniczych. W ten sposób doszło do utworzenia 22 stycznia 1931 roku Wojewódzkiego Instytutu Rzemieślniczo-Przemysłowego w Poznaniu. Formalnie w sądzie grodzkim Wojewódzki Instytut Rzemieślniczo-Przemysłowy (WIRzP) został wpisany w dniu 20 kwietnia 1931 roku w rejestrze stowarzyszeń pod nr 423 z datą 8 maja 1931 roku.

Zadania, jakie nowo powstała placówka postawiła sobie w statucie, sprowadzały się do kształcenia i dokształcania pod względem ekonomicznym, zawodowym i kulturalnym osób pracujących zawodowo w rzemiośle i drobnym przemyśle. W ciągu ośmiu lat w okresie międzywojennym (1931-1939) Instytut – jak na swoje stosunkowo skromne możliwości – rozwinął bardzo szeroko działalność. Obejmowała ona oprócz szkolenia i dokształcania zawodowego, działalność wydawniczą, poradnictwo zawodowe i badania psychotechniczne młodzieży, udział w wystawach myśli technicznej i pokazach umiejętności zawodowych.

Działalność szkoleniowa. Prace przy wdrażaniu wiedzy zawodowej Instytut prowadził w następujących kierunkach:

  • kursu doskonalenia zawodowego, które miały na celu uzupełnienie kwalifikacji zawodowej oraz zapoznanie rzemieślników z najnowszymi osiągnięciami techniki;
  • kursy przygotowujące do egzaminów czeladniczych i mistrzowskich;
  • kursy ogólnokształcące, mające za zadanie podniesienie ogólnego poziomu rzemiosła

Poradnictwo zawodowe. Bardzo ważną rolę społeczno-gospodarczą w działalności Instytutu odegrała Poradnia Zawodowa oraz związany z nią Gabinet Psychotechniczny. Poradnia Zawodowa spełniała rolę doradcy życiowego, kierującego młodzież do zajęć, które odpowiadały jej siłom i zamiłowaniem. Oprócz informacji o właściwościach danego zawodu, zapoznawano również młodzież z potrzebami rynku pracy.

Działalność wydawnicza. Do poważnych zadań, jakie Instytut starał się rozwiązać, zaliczyć należy prace, mające na celu dostarczenie do rąk rzemieślników i uczącej się zawodu młodzieży przystępnej literatury fachowej. Działalność tą datuje się od roku 1933.

Inne rodzaje działalności. Wkład Instytutu do rozwoju postępu technicznego przejawiał się też w innych formach, między innymi poprzez wprowadzanie nowoczesnych maszyn, popieranie racjonalizatorstwa i wynalazczości oraz udział w wystawcach rzemieślniczych.

W latach 1939-1945 w stworzonych przez Niemców warunkach okupacyjnych wszystkie instytucje i organizacje zawiesiły swoją pracę. Powołane zaś w to miejsce, choć wykorzystujące polską bazę materialną, placówki niemieckie uznać trzeba za sprawę całkowicie odmienną. W przypadku WIRzP zamienioną jego bazę na Zakład Doskonalenia Przemysłu (Gewerbeförderungsanstalt).

Instytut nie został reaktywowany po wojnie w formie nadanej mu statutem z 1931 roku. Za zgodą Zarządu Miejskiego stołecznego miasta Poznania, Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego i Izby Rzemieślniczej założony został w jego miejsce – aktem z dnia 5 marca 1945 roku – Ośrodek Dokształcania Zawodowego. Celem Ośrodka było podnoszenie poziomu rzemiosła i przemysłu drobnego Wielkopolski. Środkami statutowymi prowadzącymi do ich realizacji były:

  • Organizowanie kursów przygotowujących do egzaminów czeladniczych i mistrzowskich, dokształcających i praktycznych nauczycieli prowincjonalnych szkół dokształcających oraz specjalnych dla rzemiosła i przemysłu.
  • Utworzenie własnej komórki wydawniczej podręczników dla szkół zawodowych.
  • Uruchomienie we własnym zakresie produkcji pomocy naukowych.
  • Prowadzenie egzaminów czeladniczych i mistrzowskich razem z Izbą Rzemieślniczą w Poznaniu.
  • Zorganizowanie biblioteki czasopism zawodowych i podręczników do użytku szkół oraz rzemiosła.

Historia w skrócie:
1931 – Utworzenie Wojewódzkiego Instytutu Rzemieślniczo-Przemysłowego w Poznaniu
1931 – Wpisanie Wojewódzkiego Instytutu Rzemieślniczo-Przemysłowego w rejestrze stowarzyszeń
1939 – 1940 – Przejęcie majątku Wojewódzkiego Instytutu Rzemieślniczo-Przemysłowego w Poznaniu przez okupanta i utworzenie na tej         bazie oraz na majątku Izby Rzemieślniczej w Poznaniu placówki niemieckiej pn.Zakład Doskonalenia Przemysłu
1945 – Utworzenie Ośrodka Dokształcania Zawodowego
1946 – Przejęcie Ośrodka Dokształcania Zawodowego przez Izbę Rzemieślniczą w Poznaniu i zmiana nazwy na Instytut Rzemieślniczo – Przemysłowy
1947 – Przystąpienie Zakładu do odbudowy północnego skrzydła gmachu poznańskiej Izby Rzemieślniczej, które przewidziane było na siedzibę Zakładu
1948 – Przyjęcie przez instytut nazwy Zakład Doskonalenia Rzemiosła w Poznaniu
1951 – 1952 – Uruchomienie Warsztatów Szkoleniowo – Produkcyjnych w Luboniu, Poznaniu i Trzcielu
1954 – Uruchomienie Warsztatu Szkoleniowo – Produkcyjnego w Koźminie
1961 – Przemianowanie Zakładu Doskonalenia Rzemiosła w Poznaniu na Zakład Doskonalenia Zawodowego w Poznaniu
1964 – Uruchomienie Warsztatu Szkoleniowo – Produkcyjnego branży metalowej we Wronkach
1965 – Uruchomienie Warsztatu Szkoleniowego w Poznaniu, przy ul. Jeleniogórskiej
1978 – Utworzenie Wojewódzkiego Ośrodka Kształcenia Zawodowego w Kaliszu
1981 – Utworzenie Wojewódzkiego Ośrodka Kształcenia Zawodowego w Pile
1983 – Utworzenie Wojewódzkiego Ośrodka Kształcenia Zawodowego w Koninie
1983 – Utworzenie Wojewódzkiego Ośrodka Kształcenia Zawodowego w Lesznie
1984 – Utworzenie Rejonowego Ośrodka Kształcenia Zawodowego w Poznaniu
1988 – Budowa obiektu szkoleniowego w Kaliszu
1993 – Zmiana siedziby ZDZ – przeprowadzka na ulicę Jeleniogórską
1994 – Powołanie Wydziału Nadzoru Pedagogicznego
1996 – Zmiana nazw Wojewódzkich Ośrodków Kształcenia Zawodowego na Centra Kształcenia ZDZ
1999 – Utworzenie Centrum Doskonalenia Zawodowego Nauczycieli w Poznaniu
2003 – Budowa obiektu oświatowego – siedziby Centrum Kształcenia w Koninie
2003 -Wdrożenie Systemu Zarządzania Jakością w ZDZ Poznań
2005 – Rozbudowa bazy dydaktycznej w Lesznie
2005 – Rozpoczęcie realizacji projektów unijnych
2014 – Zmiana identyfikacji wizualnej ZDZ
2021 – Zmiana siedziby ZDZ – przeprowadzka na ulicę Metalową

Obecnie ZDZ jest silną organizacją stowarzyszeniową w pełni samofinansującą się, mającą oparcie w prężnie działających władzach statutowych. Na terenie Wielkopolski działa 5 Centrów Kształcenia zawodowego (w Poznaniu, Kaliszu, Koninie, Lesznie i w Pile). Każde Centrum posiada własną bazę szkoleniową, dobrze wyposażoną w sale wykładowe i pomoce dydaktyczne. Centra te posiadają swoje ośrodki i punkty kształcenia. Posiadamy również warsztaty szkoleniowe w Koźminie i we Wronkach.

Zakład nasz za osiągnięcia w sferze szkoleniowej, produkcyjnej i wychowawczej został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Honorową Odznaką za zasługi w rozwoju woj. poznańskiego. Za naszą pracę zostaliśmy także wyróżnieni zaszczytnym certyfikatem „Dobre bo Polskie”